  Kup płytę
|
Fantazja w kompozycjach Chopina jest istotą kolejnej propozycji muzycznej Kayo Nishimizu. Swój początek ma w niezwykłych umiejętnościach improwizacyjnych towarzyszących kompozytorowi od najmłodszych lat. Wariacje i Ronda to efekt kształcenia improwizacji, która pozostanie na zawsze w twórczości artysty prowadząc ostatecznie całej gamy kompozycji znanych jako Fantazje. Ta muzyka prowadzi nas drogą, na której wraz z pianistką, odnajdujemy skarby zapisane w nutach.
Fryderyk Chopin (1810 - 1849) :
Fantaisie-Impromptu
Nokturn H-dur op. 9 nr 3
Wariacje B-dur op. 12
Rondo Es-dur op. 16
Fantazja f-moll op. 49
Kołysanka Des-dur op. 57
Polonez-fantazja As-dur op. 61
*****
Fantazja dźwięków
Chopin, już jako dziecko doskonale improwizował. Zasiadał do instrumentu i odmieniając własną lub zasłyszaną melodię muzyką opowiadał różne historie rodzinie i kolegom. Opowiadania ujmowały słuchaczy i przyjmowane były z zachwytem. Często też ze łzami wzruszenia. Ogromnym powodzeniem cieszyły się również improwizacje grane podczas koncertów publicznych na bis.
Kompozycje Chopina są wypełnione elementami improwizacji. We wczesnej twórczości artysta skomponował wiele Wariacji i Rond. Wariacje składają się z tematu w postaci krótkiego utworu oraz kolejnych, krótkich kompozycji będących rozwinięciem polegającym na kształceniu tematu poprzez zmianę rytmu, tonacji, harmonii lub metrum. W Rondzie, temat melodii głównej powraca nieustannie przeplatając się z innymi melodiami. Ronda i Wariacje zanikają jako kompozycje w późniejszej twórczości Chopina, jednak wiele utworów zachowuje tę formę w swej istocie kompozycyjnej. Znane finały Koncertów e-moll i f-moll są rondami. Kołysanka, skomponowana w najpóźniejszym okresie, jest jednym z przykładów tego rodzaju utworów. Artysta zastanawiał się nawet, czy nie nazwać jej Wariantami.
Bez fantazji Chopina nie powstałyby spontaniczne improwizacje ani wariacje z całą swą różnorodnością. Ronda i Wariacje, napisane w okresie młodzieńczym, to przywoływanie dźwiękami krainy baśni. Dramatyczne zdarzenia, takie jak: wieści o tragedii Polski, tęsknota do Ojczyzny, której Fryderyk już nie zobaczy, zerwane narzeczeństwo, a także śmierć ojca i pogarszający się stan zdrowia prowadzą Chopina ku światu głębokiej fantazji muzycznej. Artysta świadomie identyfikuje ten świat poprzez tytuły swych kompozycji: Fantazja, Polonez-Fantazja. Jednak Fantaisie-Impromptu, utwór kochany na całym świecie, uznawany za jeden z najpiękniejszych w dorobku kompozytora, w przekonaniu samego Fryderyka był nieudany i niegodny wydania. Szczęśliwie Julian Fontana, najbliższy przyjaciel Chopina przepisujący i przygotowujący do druku jego rękopisy, pośmiertnie wydał utwór nadając mu ten właśnie tytuł.
W muzyce Chopina rzadko słyszymy powtórzenia melodii w tej samej formie. Dodawanie ozdobników, punktowanie rytmu, różnicowanie połączeń dźwięków łukami lub odmieniona linia akompaniamentu to środki wyrazu, których kompozytor używał niezwykle kunsztownie i precyzyjnie . Nokturn H-dur jest doskonałym przykładem tego stylu. Muzyka Chopina jest jak droga, którą codziennie przechodzimy. Na pierwszy rzut oka, taka sama a jednak inna. Czy zauważymy najdrobniejsze zmiany by cieszyć się nimi? Czy przejdziemy znudzeni nie wiedząc o ich istnieniu? Gdybyśmy nauczyli się odnajdywania drobiazgów i byli ich świadomi, a przez to szczęśliwi, życie stałoby się bogatsze. Skarby ukrywają się w nutach, które napisał Chopin. Wykonawcy o różnych osobowościach odkrywają je na miarę własnych możliwości. Czy się to udaje i na ile? Tu właśnie kryje się klucz do trudności i ciekawości tej muzyki.
Marzec, 2014r.
Kayo Nishimizu
|
